Thuiszorg – de ivorentoren column 9 januari 2011

De ivoren toren – thuiszorg column 8 januari 2011

Wij zitten maar wat graag boven in de ivoren zorgtoren en kijken af en toe vanuit onze kantoorkamer ver over de daken naar de einder. En bereiden ons voor op de zoveelste vergadering, paper of managementrapportage dat geprint moet worden voor de deadline. Wij houden ons bezig met onze to-do lists, midden- en lange termijnplanning en vragen ons of of er inderdaad alweer  iemand op kantoor moet worden aangenomen omdat de werkdruk weer eens een piekje heeft. Het is goed vertoeven in onze draai stoel, voor je het weet is het alweer donderdag en zit de week er al weer op.

Ik heb ooit een blauwe maandag in het basisonderwijs gewerkt als groepsleerkracht. In de wandelgangen volgde ik het gesprek tussen twee leerkrachten. ‘Hoe lang moet jij nog?’vroeg de een aan de ander. Ze bedoelde de pensioengerechtigde leeftijd en keek er halsreikend naar uit. In de lerarenkamer gingen de gesprekken niet over leerlingen, pedagogisch beleid of onderwijsvernieuwingen, het ging over de laatst hit van Ali-B en over het boeken van de zoveelste 3^e vakantie.

Het ontbreekt veel werknemers aan gebrek aan liefde voor het vak, het vak dat ze destijds vol overgave kozen. Het ontbreekt ze aan interesse in het bedrijf waar voor ze werken, aan interesse voor de klanten (patiënten) die afhankelijk van hen zijn. Het ontbreekt ze aan interesse in mensen, anders dan hun eigen gezin, het ontbreekt ze aan inlevingsvermogen, wat zou er omgaan in die collega of de mensen aan de andere kant van de telefoonlijn.

Het grote navelstaren is al een jaar of 20 aan de gang. Niet dat ik een verbitterde oude man ben geworden, het zijn zo maar wat gedachtespinsels, wat mijmeringen. Toch raar. Iedereen heeft toch dezelfde wensen dromen en verlangens. Voor iedereen geldt de behoeftenpiramide van Maslov, iedereen verlangt naar een zinvolle invulling van zijn dag, naar waardering, naar een leuke baan met leuke collega’s. Het is blijkbaar niet voor een ieder weggelegd.

Laten we ons voornemen om een te vragen aan een collega hoe zijn weekend was. En dan niet omdat het hoort, maar om te horen wat hij zegt en dan met interesse er een vraag over stellen: …goh wat leuk, echt waar ??? … Laten we een sollicitant eens vragen naar die baan waar hij toch lang heeft gewerkt, voordat het mis ging, kijk die persoon eens opbloeien als je doorvraagt over iets wat hij/zij met veel passie jaren gedaan heeft, en vraag je af of dat soms net is wat jij zoekt in die nieuwe collega die je aan het selecteren bent.

Prettige zondag

Ernst Blok